ένα σονέτο για το Καλοκαίρι του 2014

στο Ιράκ και στη Γάζα σκοτώνουν παιδιά και γυναίκες.
στο Ιράκ και στη Γάζα σκοτώνουν παιδιά και γυναίκες.
στο Ιράκ και στη Γάζα σκοτώνουν παιδιά και γυναίκες.
στο Ιράκ και στη Γάζα σκοτώνουν παιδιά και γυναίκες.
~
στο Ιράκ και στη Γάζα σκοτώνουν παιδιά και γυναίκες.
στο Ιράκ και στη Γάζα σκοτώνουν παιδιά και γυναίκες.
στο Ιράκ και στη Γάζα σκοτώνουν παιδιά και γυναίκες.
στο Ιράκ και στη Γάζα σκοτώνουν παιδιά και γυναίκες.
~
στο Ιράκ και στη Γάζα σκοτώνουν παιδιά και γυναίκες.
στο Ιράκ και στη Γάζα σκοτώνουν παιδιά και γυναίκες.
στο Ιράκ και στη Γάζα σκοτώνουν παιδιά και γυναίκες.
~
στο Ιράκ και στη Γάζα σκοτώνουν παιδιά και γυναίκες.
στο Ιράκ και στη Γάζα σκοτώνουν παιδιά και γυναίκες.
στο Ιράκ και στη Γάζα σκοτώνουν παιδιά και γυναίκες.

άζμα με πολύ νόημα*

*για όσους λένε ότι το πολιτικό τραγούδι έχει τελειώσει … 

1.
από τον Κουτσοφλέβαρο
ως τα μισά του Απρίλη
μαλώναν για μια γκόμενα
δυο -κατά τ’ άλλα- φίλοι
κι ενώ λογομαχούσανε
η γκόμενα μια μέρα
την έκανε για Αμέρικα
με μια νεοφιλελέρα

ρεφρέν
γιατί ο νεοφιλελές
στην ευκαιρία ορμάει
των δύο που τσακώνονται
την γκόμενα γα…(ιδιωτικοποιεί)

2.
ακούστε εσείς οι εραστές
αλλά κι οι δημοκράτες
όσο εσείς θα πιάνεστε
ως σκύλοι με τις γάτες
τα ωραία, ρητά και άρρητα,
θα σας τ’ αρπάζουν άλλοι:
λαμόγια και πολιτικοί
του ΣΚΑΪ οι παπαγάλοι

κλισέ

είναι ένα κλισέ απόγευμα

από αυτά που οι συγγραφείς θέλουν να φύγουν

και να τα αφήσουν όλα πίσω τους \

ή αυτά που οι ποιήτριες θέλουν να βγουν

και να περπατήσουν στη βροχή \

ένα ακόμα απόγευμα που ο ήλιος

κοκκινίζει τα σεντόνια – θάλασσες εν τρικυμία \

που τα γιασεμιά μυρίζουν \

που τα ποδήλατα αστράφτουν

που \γαμώ τον αντίθεό μου\

όλα είναι  ίδια κι απαράλλαχτα βαρετά.

Παραλήρημα που διεκόπη βιαίως πριν την ολοκλήρωσή του στις 3:48π.μ μιας συνηθισμένης Τετάρτης με τραγικό αποτέλεσμα την ημιτελή εκτόνωση της ψυχικής ενέργειας και την απώθηση της υπόλοιπης εις το πυρ το ασυνείδητον προς μελλοντική ανάσυρση με – Κύριος οίδε τι- αυτοκαταστροφικές συνέπειες.

παραλήρ

…

φεύγω. κάθε σούρουπο φεύγω. κι \εκεί, κατά το χάραμα\ επιστρέφω

πότε με φύκια στα μαλλιά \ πότε με φτέρες στις μασχάλες

άλλοτε με άμμο στις ελβιέλες και καμιά φορά με πληγιασμένο χείλι

μη ρωτάς που πάω. δεν ξέρω \ δεν έχει σημασία. απλώς λείπω.

…

____________________________________________________________________________

υγ. κάποιο πρωί μπορεί να μη γυρίσω. στην τύχη έτσι κι αλλιώς βρίσκω το δρόμο της επιστροφής κάθε βράδυ. Αν λείψω περισσότερο από 24 ώρες, να ξέρεις, δε θα γυρίσω. Να θυμάσαι τρία πράγματα :

Να φροντίζεις το κορμάκι σου σα να ‘μουν εδώ

Να γρασάρεις τους μεντεσέδες στην αυλόπορτα

Να μεταβιβάσεις το σύνολο του έργου μου στον φορέα διαχείρισης απορριμμάτων  Γραμματικού*.

* ξέρουν αυτοί

Θεατρικό μικρού μήκους Αρ. 3\32β\iv

(άσκηση στην απτική πρόσληψη του θεατρικού κειμένου με ήπιες παλμικές δονήσεις κρύου ζεστού) 

-Έλα παιδί μου. Αρκετά έπαιξες. Πρέπει να γυρίσουμε σπίτι, η μαμά θα έχει ζεστάνει το φαγητό…

-Μα η μαμά έφυγε πριν τρία χρόνια απ’ το σπίτι…

-Τόσο πολύ λείπουμε;

-Δεν το λέω γι αυτό. Απλώς το φαγητό θα έχει σίγουρα κρυώσει…

-Θα έχει, όμως, ζεστάνει νερό ο ηλιακός

-Ό,τι πρέπει για τη νύχτα της ερήμου…

-Ποιας ερήμου καμάρι μου ; Στην Κυψέλη κατοικούμε

-Και τι είναι η Κυψέλη χωρίς τη μαμά;

-Χμ…Έρημος;…

-Το βράδυ, ναι.

-Και το πρωί;

-Πάλι έρημος. Αλλά οι αντικατοπτρισμοί την κάνουν υποφερτή 

4321

με το ένα πόδι εδώ \  το άλλο στο επέκεινα

βραχύς γαρ ο βίος \ περαστικές οι αγάπες

έχω το νου μου να είναι όλα όπως αρμόζει

στην ενδεχόμενη αναχώρηση της πριγκίπισσας

–

με το ένα πόδι εδώ \ το άλλο στο επέκεινα

φλερτάρω την Γιώτα Πλάτωνος

ποντάροντας τα πάντα στην αδιανόητη ήττα μου

 –

με το ‘να πόδι εδώ και τ’ άλλο στο επέκεινα

κατουράω το παρόν σου*

–

*κι ευχαριστημένος να ‘σαι που δεν στο χέζω.

blue Jan ’13

καρκινικό

στριμώχνομαι κοντά σου
για να στραγγίξεις 
ενώ
απ’ την κορυφογραμμή του τίποτα
ανατέλλουν σαλιγκάρια 

Το απόγευμα που πέθανε ο Θεός…

…ήταν Κυριακή απόγευμα.

Η εβδομάδα που είχε προηγηθεί ήταν ιδιαίτερα παραγωγική, δεν είναι και λίγο να φτιάχνεις έναν Κόσμο σε 6 ημέρες… Έτσι, εκείνη την Κυριακή, ξύπνησε νωρίς, είδε τον Άνθιμο στην ΕΤ3 κι έπειτα το ‘κοψε με το πόδι να κάνει μια μεγάλη βόλτα και να θαυμάσει το έργο Του… Το μεσημεράκι, κλασσικά, ψητό με πατάτες, δυο ποτηράκια κοκκινέλι κι έπεσε να κοιμηθεί ευτυχισμένος. Όταν ξύπνησε, θα ‘ταν δε θα ‘ταν πέντε η ώρα, έψησε καφέ και την άραξε στο μπαλκονάκι που έβλεπε στον ακάλυπτο ενώ έφερνε στο μυαλό εικόνες απ’ την πρωινή βόλτα Του… Κι όσο περισσότερο το σκεφτόταν, τόσο φούντωνε η αυτοπεποίθηση κι ο αυτοθαυμασμός Του. Τόσο που κάποια στιγμή πετάχτηκε απ’ την ψάθινη καρέκλα μονολογώντας:

-ΚΑΛΑ Ε;…ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΩ !

(όπερ και εγένετο…)

Ηθικόν δίδαγμα: Ο μεσημεριανός ύπνος είναι ιερό πράγμα. Δεν πρέπει να τον παραλείπεις ακόμη κι αν πρόκειται για το τελευταίο μεσημέρι της ζωής σου.

______________________________________

_________________________________

χάι που

της απήγγειλλα

ώσπου ήρθε ο τύπος

με τη Φεράρι